Σε προηγούμενο άρθρο μας εξηγήσαμε ότι ο ηλικιωμένος είναι ο καθένας από εμάς σε μια χρονική στιγμή της ζωής του. Είδαμε τις δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητες αυτής της περιόδου και κατανοήσαμε το πόσο σημαντική είναι η αγάπη και συμπαράστασή μας με υπομονή. Πρωταρχικός στόχος της αντιμετώπισης ενός ηλικιωμένου, είναι η εξασφάλιση της ποιότητας της ζωής του, περισσότερο και από την αποφυγή του θανάτου.

Δεδομένου ότι ένας ηλικιωμένος κινδυνεύει από τις πτώσεις πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, πρέπει να φοράει παντόφλες κλειστές, που να μη γλιστρούν, πρέπει να μην έχει χαλιά με κρόσσια όπου μπορεί να παραπατήσει, αν έχει κατοικίδιο, αυτό να είναι ελεγχόμενο, ώστε να μη μπλεχτεί στα πόδια του. Να έχει ένα φως νύχτας για να πηγαίνει στην τουαλέτα, να υπάρχουν έπιπλα ή χερούλια όπου να μπορεί να στηριχθεί αν παραπατήσει, το μπάνιο, να είναι ειδικά διαμορφωμένο, με αντιολισθητικά πατάκια, καθίσματα μπάνιου, ισοπέδωση του κράσπεδου της ντουζιέρας, το κρεβάτι να είναι χαμηλό και η πρόσβαση στο σπίτι εύκολη, με ράμπες, κουπαστές ή ανελκυστήρες.

Προκειμένου να προστατευτεί από τα ατυχήματα, θα πρέπει να ακούει και να βλέπει ικανοποιητικά, άρα να φοράει ακουστικά και γυαλιά αν χρειάζεται ενώ πρέπει να κρατάει μπαστουνάκι ή άλλο βοήθημα στήριξης εάν παρουσιάζει αστάθεια στο περπάτημα. Θα πρέπει να ελέγχουμε τις μασέλες, εάν εξακολουθούν να είναι κατάλληλες και προσαρμοσμένες στη γνάθο, που αλλάζει με το πέρασμα της ηλικίας. Αυτό είναι σημαντικό, ώστε να εξασφαλίζεται η επαρκής του σίτιση.

Ένας πολύ σημαντικός κίνδυνος για τους ηλικιωμένους είναι η πολυφαρμακία, δηλαδή η λήψη μεγάλων ποσοτήτων φαρμάκων καθημερινά, που σε συνδυασμό με την απώλεια μνήμης, μπορεί και να αποβεί μοιραία. Καλό είναι ο γιατρός να έχει στο νου του να σταματά φάρμακα που δεν είναι απαραίτητα, ενώ πρέπει να αποφεύγονται φάρμακα αντιφλεγμονώδη, ή  που δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα, όπως αγχολυτικά και υπνωτικά, γιατί ενέχουν τον κίνδυνο ζάλης, πτώσης και συγχυτικού επεισοδίου. Το ίδιο μπορεί να συμβεί εάν πέσει η πίεση ή το σάκχαρο, ακόμη και σε τιμές που θεωρούνται φυσιολογικές για νέους ενήλικες.

Προσοχή, ο θεραπευτικός στόχος  διαφέρει στους ηλικιωμένους, όπως και ο τρόπος εμφάνισης της ασθένειας. Για παράδειγμα, ένα συγχυτικό επεισόδιο μπορεί να είναι ενδεικτικό ουρολοίμωξης, χωρίς να υπάρχει κανένα σύμπτωμα από το ουροποιητικό. Επίσης, η αφυδάτωση απειλεί τους περισσότερους ηλικιωμένους, καθώς με το πέρασμα των χρόνων, εξασθενεί το αίσθημα της δίψας, με αποτέλεσμα οι ηλικιωμένοι να μην πίνουν επαρκείς ποσότητες νερού. Επιπλέον, ίσως χρειαστεί φάρμακα για τον πόνο, για αστάθεια στο περπάτημα, για τρέμουλα, για άνοια ή για κατάθλιψη, που μπορεί να μην εκδηλώνεται απαραίτητα με στενοχώρια και κλάμα, αλλά με μειωμένη σίτιση.

Τέλος, πολύ σημαντικό είναι ο ηλικιωμένος να λαμβάνει σημαντικές ποσότητες ασβεστίου και βιταμίνης D και ενδεχομένως θεραπεία οστεοπόρωσης, καθώς μία πτώση που θα επιφέρει κάταγμα ισχίου, μπορεί να είναι μοιραία.

Καιρός για δράση!