Πρόσφατα διάβασα ένα κείμενο σχετικά με την ψυχορρύπανση, που επιμελήθηκε ο κύριος Νικηφόρος Αγγελόπουλος, καθηγητής ψυχιατρικής, τον οποίο είχα την τύχη να έχω δάσκαλο, έναν άνθρωπο πολύ ξεχωριστό, που με τη θεατρικότητά του, κατάφερνε πάντα να μεταδώσει ακόμη και στον πιο αδαή φοιτητή, τα περιπλοκότερα μηνύματα της ψυχικής αβύσσου, που ο ίδιος κατέχει απαράμιλλα.
Και η μνήμη μου ταξίδεψε πίσω στο κοντινό επαγγελματικό παρελθόν μου στην ξενιτιά…
Ελβετία, Παρίσι, Βέλγιο, Αμερική…..μα τι τύχη! Ευκαιρίες για γνώση, γνωριμίες, εμπειρίες, χρήματα, δόξα, μεγαλουπόλεις, μαγαζιά, όλες οι μάρκες στα πόδια σου, εξωτικά ταξίδια…μια ζωή γεμάτη, μπουκωμένη θα έλεγα…ζηλευτή…Ιδιαίτερα η Ελβετία, μια χώρα ποιοτική, καθαρή, οργανωμένη, ήσυχη…
Και μετά, επιστροφή στην Ξάνθη! Μα τι προσγείωση αναρωτιούνται κάποιοι, τι τρέλα, τι απόφαση, τι ανοησία, τι έκπληξη, πολλά τα γιατί, τα ερωτηματικά, οι υποθέσεις, με τον έρωτα πρώτο στη λίστα των στοιχημάτων.
Και φυσικά ποιος μπορεί να υποθέσει ότι κάποιος θα άφηνε όλα τα παραπάνω χωρίς σοβαρό λόγο….Και λέω μέσα μου, πιο σοβαρός λόγος από την καθαρότητα της ψυχής υπάρχει; Από την ηρεμία της, από τη σωτηρία της…
Ας μη γελιόμαστε, κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Και κανείς δεν είναι τόσο αφελής, ώστε να πληρώνει ακριβά, χωρίς να αγοράζει κάτι πολύτιμο….Αναλώσιμοι υπάλληλοι φαντάσματα πολυτελείας που μόλις κουραστούν αντικαθιστούνται από τους επόμενους εθελοντές που περιμένουν αγωνιωδώς στη λίστα, νομίζοντας ότι τους γίνεται μεγάλη τιμή…πρέπει να μάθεις να πουλάς τον εαυτό σου….ό,τι θέλει ο πελάτης, μέχρι και ευθανασία αν χρειαστεί, για να μην υποφέρει και να μας αφήσει τα ωραία του χρήματα…μερόνυκτα εργασίας με καταπάτηση βασικών ανθρώπινων αναγκών όπως η πείνα, η ούρηση και ο ύπνος. Γεύματα εργασίας με πολυτελή εδέσματα, πάνω σε ψηλοτάκουνα για ώρες να γεμίζουν φούσκες τα πόδια ή με σφιχτές γραβάτες να σου κόβουν την ανάσα…Πισόπλατες μαχαιριές από τον καλύτερο φίλο και συνάδελφο, για μια θέση προαγωγής, ψεύτικες κατηγορίες για να φύγουν από τη μέση τα απειλητικά γρήγορα άλογα της κούρσας, χάιδεμα των ακίνδυνων ανίκανων. Παχυλές αποζημιώσεις, που επενδύονται άδοξα σε ρούχα, παπούτσια, ακριβές τσάντες και εφήμερες απολαύσεις, με περίσσιες καταχρήσεις, όσο προλάβεις στις λιγοστές μέρες αδείας, μετά τα ‘κεφάλια μέσα’. Ωράρια μηχανής, τσιμουδιά στη δουλειά να μη χάνεται χρόνος, αν είναι να πεις κάτι, θα πρέπει να αποσκοπεί σε μια επαγγελματική ίντριγκα.
Και έρχεται η Ξάνθη, η οποιαδήποτε ελληνική γωνιά, να φαίνεται περισσότερο από ποτέ ως η γη της επαγγελίας. Της ουσιαστικής, της ψυχικής. Οικογένεια, φίλοι, γνωστοί, γείτονες, με τα καλά και τα στραβά του ο καθένας, όλα όμως ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ. Με τους μεζέδες, τα κρασάκια, την τεμπελίτσα, το καλαμπούρι, τις παγαποντιές, τις κουτοπονηριές, μικρά, απλά, καθημερινά πράγματα, ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ. Μια μικρή καθυστέρηση στη δουλειά, λίγο παραπάνω στην ταβέρνα, αλλά φιλότιμο, υπόληψη, αξιοπρέπεια. Και το σαββατοκύριακο, όχι Λονδίνο και Παρίσι για ψώνια ή Τυνησία για χαμάμ, αλλά θαλασσίτσα, τσιπουράκι ή βουνό, δόξα τω Θεό, πλούσια τα φυσικά ελέη!
Όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Φέτος το καλοκαίρι, μέσα σε όλα όσα συμβαίνουν, ας αναλογιστούμε πια είναι τα πραγματικά σημαντικά, ας χαρούμε την όμορφη πατρίδα μας για όσο παραμένει ως έχει και ας οπλιστούμε με δύναμη για αυτά που έρχονται.
Σκεπτόμενες διακοπές σε όλους!
Κύριε καθηγητά σας ευχαριστώ και χαίρομαι που σας ξαναβρήκα!