Η ιατρική επιστήμη ασχολείται με την εξασφάλιση της υγείας του ανθρώπου: την έρευνα, τη διάγνωση, τη θεραπεία, την πρόληψη. Λαμβάνει μέτρα που αφορούν στην προσωπική αλλά και τη δημόσια υγεία, τόσο σε καιρό ειρήνης, πόσο μάλλον σε καιρό πολέμου ή κρίσης.
Το υψηλό αίσθημα ευθύνης στη ιατρική, που καλλιεργείται μέσα από την τριβή με τον ανθρώπινο πόνο, επεκτείνει πολλές φορές τη δράση του και σε κοινωνικές αποφάσεις, προτροπές ή ιδέες, πόσο μάλλον σε περιόδους κρίσεων. Δεν είναι τυχαίο που στα παλιά χρόνια, ο ιερέας, ο δάσκαλος και ο γιατρός ήταν οι ‘σοφοί’ του χωριού.
Μία οποιαδήποτε κρίση, οικονομική, κοινωνική ή υγείας, όπως η πανδημία, ξεσκεπάζει όλα μας τα ελαττώματα και τις αδυναμίες, του καθενός, αλλά και του οποιουδήποτε συστήματος. Είναι σαν τον χαρακτήρα του ανθρώπου, που λένε ότι φαίνεται στη διαφωνία και στο πρόβλημα. Και είναι λογικό, αφού στα εύκολα όλοι χαίρονται, στα δύσκολα όμως; Η κρίση λοιπόν, λειτουργεί ως ισχυρός άνεμος που σηκώνει το χαλί, κάτω από το οποίο κρύβαμε για χρόνια τις σκόνες και τα σκουπίδια μας.
Αρρωστημένες σχέσεις μεταξύ ζευγαριών που φτάνουν στα όρια του διαζυγίου, μανούλες που δεν ξέρουν πώς να απασχολήσουν, να ελέγξουν, να καθησυχάσουν και να συμπεριφερθούν στα παιδιά τους, ηλικιωμένοι που αντιμετωπίζονται ως κοινωνικά παράσιτα, υποφέροντας μεγάλη μοναξιά και παρόλο που πολλοί από αυτούς ακόμη καλύπτουν οικονομικά τις ανάγκες των οικογενειών των παιδιών τους, που ζουν με τις συντάξεις τους ή τους αναγκάζουν να μεγαλώνουν τα παιδιά τους.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, ας δούμε, κάποιες βασικές αρχές και ιδέες, στηρίγματα για να κρατήσουμε ‘ζωντανή‘ την ουσία της ύπαρξής μας.
– Σεβασμός στα μέτρα, στον εαυτό μας, στο συνάνθρωπο, στον ηλικιωμένο. Με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Δε μας ρώτησε κανείς και ούτε οφείλει. Αυτό είναι, πρέπει και τέλος. Δεν είμαστε μωρά να μας κυνηγάνε…
– Αλληλοσυμπαράσταση. Ανθρωπιά. Προσέχουμε τον εαυτό μας, αλλά και τους γύρω μας. Δεν έχουμε υπογράψει συμβόλαιο με κανένα ότι το κακό δε θα τύχει σε μας και τότε θα εκλιπαρούμε για βοήθεια.
– Ψυχραιμία, δημιουργικότητα, φαντασία, δράση. Ακόμη και το τέλος του κόσμου να ήρθε, το να πανικοβληθούμε, να υστεριάζουμε, να υπερβάλλουμε, να πράττουμε χωρίς περίσκεψη, ή να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια, μόνο βοηθητικό δεν μπορεί να είναι. Ας δράσουμε όπως και με ό,τι μπορούμε, ας ανακαλύψουμε πράγματα που δε φανταζόμασταν ότι υπάρχουν, ας διατηρήσουμε τη σωματική μας υγεία και την ψυχική μας ηρεμία. Με αισιοδοξία, υπομονή και συνεργασία, όλα τελειώνουν μια μέρα.
– Πρόληψη. Φανταστείτε να μην υπήρχαν μέτρα πρόληψης σε ένα σεισμό, τι θα γινόταν χωρίς αλεξικέραυνο ή αντιπυρικά μέτρα, πόσο τραγικό είναι ένα ατύχημα χωρίς ζώνη ή κράνος ή αερόσακο, ένας αστυνομικός χωρίς αλεξίσφαιρο, ένα ναυάγιο χωρίς σωσίβια, μια μεγάλη ευκαιρία αγοράς χωρίς προηγούμενη εξοικονόμηση. Ας θυμηθούμε τους Τρώες, που τους βρήκε απροετοίμαστους ο δούρειος ίππος. Ας φροντίσουμε να μην πάθουμε τα ίδια.
Με θάρρος και δουλειά σαν τα μυρμηγκάκια λοιπόν! Και μη χειρότερα!