Βασικές σπουδές

 

Οι βασικές σπουδές της ιατρικής διαρκούν 6 χρόνια. Είναι επίπονες γι’αυτό και πολλοί φοιτητές ξεπερνούν αυτή τη διάρκεια. 

Η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο διαφέρει από χώρα σε χώρα. Στην Ελλάδα, γίνεται με αρίστευση στις πανελλαδικές εξετάσεις και οι σπουδές είναι δωρεάν. Υπάρχει όμως και η δυνατότητα να φοιτήσει κανείς σε άλλη χώρα και να αναγνωρίσει κατόπιν το πτυχίο του στην Ελλάδα (ΔΙΚΑΤΣΑ) ή να κάνει μεταγραφή κατά τη διάρκεια των σπουδών και να αποκτήσει έτσι ελληνικό πτυχίο. Έτσι αυξάνεται ο αριθμός των πτυχιούχων ιατρικής της χώρας. 

* Η γιατρός εισήχθη με πανελλαδικές εξετάσεις στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου Θεσσαλίας το 2000 με βαθμό 19,5/20 και ολοκλήρωσε τις σπουδές της στα 6 χρόνια ακριβώς.

 

Ειδικότητα 

Στην Ελλάδα, η πρόσβαση στην ειδικότητα γίνεται μετά το πτυχίο ή την αναγνώριση πτυχίου, με εισαγωγή του υποψηφίου σε λίστα αναμονής του νοσοκομείου και της ειδικότητας που τον ενδιαφέρει. Μόλις αδειάσει μία θέση, καλείται από το κράτος να αναλάβει υπηρεσία. 

Για τις ειδικότητες που δεν έχουν ενιαία τοποθέτηση, όπως η ενδοκρινολογία, απαιτείται η εγγραφή διαδοχικά σε δύο λίστες, οπότε ο χρόνος αναμονής αυξάνεται. Και επειδή τα νοσοκομεία που δίνουν τη συγκεκριμένη ειδικότητα είναι λίγα στην Ελλάδα, ο χρόνος αναμονής αυξάνεται ακόμη περισσότερο (έως και 15 χρόνια). Σε αυτές τις δυσκολίες προστίθεται ο αυξημένος αριθμός γιατρών στην Ελλάδα, οπότε πολλοί νέοι γιατροί αναγκάζονται να καταφύγουν στο εξωτερικό (brain drain). Αυτοί που μένουν, συνήθως υποαπασχολούνται, πολλές φορές αφιλοκερδώς. 

Μετά την ολοκλήρωση του χρόνου ειδίκευσης, αποκτάται ο τίτλος ειδικότητας συμμετέχοντας σε εξετάσεις. Ο γιατρός δικαιούται να κάνει δεύτερη ειδικότητα, πράγμα που στην Ελλάδα είναι πολύ σπάνιο. Άλλωστε βάσει νόμου, ο κάθε γιατρός δικαιούται να ασκήσει μόνο μία ειδικότητα στην ευρωπαϊκή ένωση. 

* Η γιατρός επιλέχθηκε να κάνει ειδικότητα απευθείας σε ελβετικό νοσοκομείο, ένα χρόνο μετά την απόκτηση του πτυχίου ιατρικής στην Ελλάδα. Αντί μόνο 2 χρόνων παθολογίας που απαιτούνται για την απόκτηση του τίτλου ειδικού στην ενδοκρινολογία-διαβητολογία-μεταβολισμό, ολοκλήρωσε όλη την εκπαίδευση της παθολογίας και της γενικής ιατρικής, αποκτώντας έτσι συνολικά τρεις τίτλους ειδικότητας εκ των οποίων επέλεξε να ασκεί την ενδοκρινολογία-διαβητολογία-μεταβολισμό. 

 

Εξειδικεύσεις

Εξειδίκευση είναι η εντατική εκπαίδευση σε κάποιο συγκεκριμένο θέμα που αφορά την ειδικότητα του γιατρού. Η εκπαίδευση αυτή γίνεται συνήθως στα πλαίσια κάποιου πανεπιστημιακού διπλώματος ή παρακολούθησης κύκλου σεμιναρίων. 

Μετεκπαίδευση θεωρείται η οποιαδήποτε επιπλέον εκπαίδευση σε κάποιο επιμέρους θέμα της ειδικότητας και μπορεί να γίνει στα πλαίσια απλής παρακολούθησης σε κάποιο νοσοκομείο ή μετά από εργασία ορισμένου χρόνου στον τομέα αυτό. Δεν κατοχυρώνεται συνήθως από κάποιο πτυχίο ή δίπλωμα. 

Πολλοί γιατροί από την Ελλάδα επιλέγουν να μεταβούν στο εξωτερικό για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, συνήθως λίγων μηνών έως 1 με 2 χρόνια, προκειμένου να μετεκπαιδευτούν ή να κάνουν εκεί ένα τμήμα της ειδικότητας, το οποίο μετέπειτα αναγνωρίζουν στην Ελλάδα, από την οποία παίρνουν και τον τελικό τίτλο ειδικότητας. 

* Η γιατρός όχι απλά μετεκπαιδεύτηκε, αλλά πραγματοποίησε στο εξωτερικό όλη την εκπαίδευση της ειδικότητας, σε οργανική θέση και επί πληρωμή, ενώ κατέκτησε τίτλους ειδικότητας από την ίδια τη χώρα εκπαίδευσης, τους οποίους έχει αναγνωρίσει στην Ελλάδα. Επιπλέον, συνέχισε την παραμονή της στο εξωτερικό σε αμειβόμενη θέση επιμελήτριας, επεκτείνοντας την εμπειρία της στην κατοχύρωση πολλαπλών εξειδικεύσεων.

Έρευνα – Ακαδημαϊκή εμπειρία 

Η έρευνα έχει διάφορες μορφές. Μπορεί να είναι βασική ή κλινική, να γίνει στα πλαίσια κάποιου μεταπτυχιακού ή διδακτορικού διπλώματος, να γίνει παράλληλα με κλινική εργασία ή να αποτελεί τη μοναδική εργασιακή δραστηριότητα για ένα γιατρό. 

Η απόκτηση ενός μεταπτυχιακού ή διδακτορικού διπλώματος, μπορεί να οδηγήσει σε μία πανεπιστημιακή καριέρα καθηγητού ή να παραμείνει ως παρακαταθήκη στον κάτοχο, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο τα προσόντα του. 

* Η γιατρός έχει πλούσια ερευνητική εμπειρία, όσο το επέτρεπε η παράλληλη εργασία και εκπαίδευσή της ως ειδικευόμενη και ως επιμελήτρια στα πανεπιστημιακά νοσοκομεία όπου δραστηριοποιήθηκε. Συμμετείχε στην καταγραφή ερευνητικών πρωτοκόλλων, στην εφαρμογή αυτών, στην επεξεργασία των αποτελεσμάτων, στην παρουσίαση αυτών σε διεθνή συνέδρια, στη μελέτη της βιβλιογραφίας, αλλά και ως σύμβουλος σε φαρμακευτική εταιρεία.

Έχει διδάξει σε φοιτητές ιατρικής, ειδικευόμενους, αλλά και ομάδες νοσηλευτών και φαρμακευτικών αντιπροσώπων.

Τέλος, είναι υποψήφια διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Λιέγης, με ειδίκευση στη μελέτη των αδενωμάτων της υπόφυσης.

 

Συνέδρια 

Τα συνέδρια δεν αποτελούν αφορμή για εκδρομή. Η συμμέτοχη σε αυτά αποτελεί υποχρέωση όποιου γιατρού σέβεται τον εαυτό του, την επιστήμη και τους ασθενείς του. Είναι ένας επίσημος τρόπος, πέρα από την καθημερινή ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, να ενημερωθεί για τις τελευταίες εξελίξεις στον κλάδο του, από διεθνούς φήμης ερευνητές, αλλά και να συνδιαλλαγεί με συναδέλφους, προκειμένου να αναπτύξει συνεργασίες προς όφελος των ασθενών του. 

Η συμμετοχή σε αυτά είναι ελεύθερη αρκεί να πληρώσει κανείς τη συμμετοχή του σε αυτό. Όλοι λαμβάνουν το αντίστοιχο πιστοποιητικό στο τέλος του συνεδρίου. Επομένως, σε καμία περίπτωση το πιστοποιητικό παρακολούθησης ενός συνεδρίου δεν αποτελεί έγγραφο ίσης αξίας με τα πτυχία, τα διπλώματα εξειδίκευσης και τους τίτλους ειδικότητας, για την απόκτηση των οποίων πρέπει κανείς να πληροί συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να δουλέψει σκληρά, να διαβάσει και να περάσει και τις εξετάσεις. 

* Η γιατρός έχει συμμετάσχει σε πλήθος διεθνών συνεδρίων, ως συμμετέχουσα αλλά και ως ομιλήτρια. Ο πλήρης φάκελος των πιστοποιητικών διατίθεται στο ιατρείο σε όποιον ενδιαφέρεται να τον μελετήσει. Για ευνόητους λόγους, τα πιστοποιητικά δεν αναρτήθηκαν στους τοίχους, οι οποίοι καλύπτονται αποκλειστικά από τις εργασίες, τα διπλώματα και τους τίτλους ειδικότητάς της.